Het is vrijdag 1 september en ik mag mij samen met een aantal collega’s melden in Den Haag. In het gebouw aan het Malieveld, de Rode Olifant, gaan we vandaag een nieuwe stap maken in onze carrière. We gaan vandaag beginnen met trainingen om uiteindelijk in januari 2018 teamleider te zijn.
Samen met mijn collega’s beginnen we de dag om 09:00 uur samen met de twee trainsters van Kaap 11. Vooraf hebben we een aantal vragen (CAPS test) moeten invullen om te zien waar onze leiderschapsstijl het meest naar neigt. Ook hebben we een presentatie moeten voorbereiden waarin we onze visie geven op StarApple, hoe wij gaan bijdragen aan een succesvol team en wie ons voorbeeld is als we denken aan een leider.
Samen met mijn collega Pacco rijden wij van Amsterdam naar Den Haag. We arriveren keurig op tijd zodat we direct kunnen beginnen, de anderen zijn er ook al. We begonnen de dag, voor ons verrassend, met een heerlijk ontbijtje. We eten een croissantje en we drinken een verse jus d’orange. De sfeer is goed, we kennen elkaar door en door maar vinden het ergens toch spannend omdat wij denken en vinden dat we ons gaan ontwikkelen door deze training. We weten wat het doel is.
De presentaties beginnen, ik heb een powerpoint presentatie gemaakt omdat mij dit houvast geeft en ik het leuk vind om met afbeeldingen te werken. Soms zegt een afbeelding meer dan 1.000 woorden zeggen ze weleens en ik kan door foto’s in mijn presentatie te gebruiken mijn publiek goed boeien! Een collega verteld heel strak en heel professioneel hoe hij recruitment voor zich ziet, hoe hij een succesvol team wilt samenstellen en hoe hij als leider dit team gaat leiden. Ik luister en het valt mij op dat hij echt heel professioneel verteld en heel duidelijk een super voorbereiding heeft gehad.
Als ik, na een kleine onderbreking van een kop koffie, aan de beurt ben, heb ik er zin in. Ik zal eerlijk zeggen dat ik twijfelde over mijn voorbeeld leider. Ik dacht aan Giovanni van Bronckhorst als aanvoerder van het Nederlands Elftal, ik dacht aan Barack Obama, aan Nelson Mandela maar ik koos voor iemand die dichter bij mij staat. Mijn vader. Hij runt al jaren succesvol een snackbar, hij heeft ongeveer 10 jaar hetzelfde personeel gehad (voornamelijk mijn vrienden) en weet dat niet iedereen hetzelfde is en dat dus niet iedereen op dezelfde manier te coach of te leiden is. Hij weet precies wanneer iemand een schouderklopje of een schop onder z’n kont nodig heeft. Daarbij blijft hij altijd zichzelf. Vrolijk, bescheiden, normaal en geïnteresseerd in anderen. Daarom zie ik hem als voorbeeld.
Ik vertel wat ik ga bijdragen en wat mijn doelen zijn. Een van mijn doelstellingen is dat ik minimaal vier man in mijn team wil hebben op 1 januari 2018. Nu zijn we met z’n drieën maar er moet nog wel iemand bij. Mocht je interesse hebben in een nieuwe baan als Recruitment Consultant, neem dan contact met mij op!
Tijdens de lunchpauze krijgen we heerlijke broodjes, een lekkere soep en ook de koffie smaakt naar meer. We spreken op een informele manier met onze trainsters en zij geven ons complimenten voor onze openheid. Ze vinden het goed dat we elkaar feedback durven geven, ook als dit opbouwend of kritisch is. En ook de manier hoe wij hiermee omgaan vinden ze echt goed! Dat is weleens anders horen we.
Na de pauze gaan we verder met onze kernkwaliteiten, valkuilen, uitdagingen en allergieën. Ook hierin zijn we open, krijgen we feedback en uitleg waarom iets is zoals het is. Mijn kernkwaliteit is dat ik sociaal ben en daar zitten hele interessante gevolgen aan vast. Hier ga ik uiteraard aan werken, maar ik vind het erg prettig dat ik mij bewust wordt gemaakt voor mijn daden.
Na een laatste koffiepauze zien we nog een stukje van de Gladiator (voor de echte fans onder ons: het stukje van de strijd om Germania) met Russel Crowe. Hierin laten de trainsters zien hoe iemand als leider gezien wordt. Wat doet iemand, wat zegt iemand, hoe motiveer je iemand enzovoorts. Super interssant om eens op een andere manier naar deze film te kijken. Hierna discussiëren we natuurlijk over het aannemen van een bepaalde houding als leider zijnde en dit kunnen we denk ik nog uren volhouden.
Ook als Pacco en ik weer samen naar huis rijden hebben we het ook alleen maar over de training. Wat we geleerd hebben, hoe de sfeer was (heel fijn), dat we nu al zin hebben in de volgende training en wat we nu meteen toe kunnen passen op onze huidige teams. Hierbij wil ik dan ook onze directie en de trainsters van Kaap 11 (Marjolein en Laura) bedanken voor de leuke en leerzame training waardoor wij ons weer verder kunnen ontwikkelen als mens en als leider.
